Turystyka CT LGD - Sławianowo
close
Strona korzysta z cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookies w Twojej przeglądarce.
Dostępne pliki gpx:
ślad GPS Gajewo-Drawsko | ślad GPS Stare Osieczno-Łokacz | ślad GPS Ujście -Gajewo | ślad GPS Miała I |
(Pliki *.gpx pobrano: 233870 razy)


POLECAMY profil:






Sławianowo

Sławianowo to wieś znana od 1442 r., zbudowana na planie ulicówki. Historia podaje, że w 1498 r. dziedzicem był tu Jan, który przezwał się Sławianowskim. W następnych latach wieś należała do trzech braci Sławianowskich oraz do rodziny Sulińskich i Potulickich. Od XVI w. Sławianowo było wsią parafialną. W 1744 r. istniał tu kościół drewniany z trzema wieżami. Obecny został zbudowany na miejscu starego w 1806 r. Jest to budowla szachulcowa, jednonawowa z zwężonym prezbiterium i jedną wieżą (obecnie w czasie remontu). Przy kościele stoi drewniana dzwonnica z 1858 r. z trzema dzwonami, z których jeden pochodzi z 1621 r. Na cmentarzu przykościelnym stoi ceglana kolumna z XIX w, druga zaś wznosi się na cmentarzu ofiar cholery z 1851 r. W centrum wsi stoi jedna kapliczka, a za wsią w kierunku Górki Klasztornej druga. W latach 1772-1945 wieś należała do zaboru pruskiego i niemieckiego. Po 1918 r. przez Jezioro Sławianowskie przebiegała granica polsko-niemiecka. W latach międzywojennych działało tu koło Związku Polaków w Niemczech. W r. 1929 otwarto szkołę polską, której pierwszym kierownikiem był Piotr Jasiek, a po nim Edmund Smoczyński, rozstrzelany przez hitlerowców w 1939 r. We wsi znajdują się  domy strażników i celników, dom żandarma niemieckiego, gorzelnia i budynki z pocz. XX w. Przy wjeździe stoi odnowiony pałac z XIX w., dawna siedziba dzierżawcy majątku Steinbacha, obecnie własność prywatna. 29 stycznia 1945 r., po 173 latach niewoli pruskiej i niemieckiej Sławianowo odzyskało niepodległość. Po wojnie rozwinęła się we wsi działalność kulturalno-sportowa. Powstał teatr lalek, amatorski zespół sportowy, w 1949 r. LZS. Wieś położona jest nad malowniczym Jeziorem Sławianowskim i jest wsią wczasowo-turystyczną.

Legenda ,,Zaklęty kamień pod Sławianowem”

 Dawno, dawno temu niedaleko Sławianowa żył bogaty dziedzic, który bardzo lubił polować. Rzadko przebywał w swym pałacu, zaniedbał swe pola, nie troszczył się o poddanych mu ludzi, tylko jeździł na polowania. Czynił to nawet w niedzielę i święta, szydząc ze swych poddanych spieszących do kościoła. Tak też było w dniu Wniebowstąpienia Pańskiego. Minął ludzi idących na mszę świętą i na koniu wraz z psami popędził wśród pól. Gdy był blisko lasu pojawił się przed nim szeroki rów, którego jeździec nie zdołał pokonać. Spadł martwy do rowu, a wraz z nim padł koń. Po krótkim czasie zamienili się oni w wielki kamień, a także wyjące psy zostały zaklęte w głazy blisko swego pana. Wracający z kościoła ludzie zauważyli dziwne kamienie, których przedtem tu nie było. Dopiero na drugi dzień, gdy rozeszła się wieść  o zaginięciu dziedzica, najstarsi stwierdzili, że to Bóg ukarał grzesznika, który nie szanował dnia świętego i zaklął pana w kamień. 
 Od tego czasu ludzie omijali to miejsce, a szczególnie w nocy, bo widywali widmo pana na koniu ziejącym ogniem, który pędził wśród pól i lasów i wtedy tylko woda święcona  mogła odstraszyć tego złego ducha. Pojawiał się przez wiele lat na drogach blisko osiedli i straszył mieszkańców. Po długim okresie czasu pewien gospodarz chciał użyć zaklętego kamienia do budowy stodoły. Po kilku uderzeniach młotem, kamień zaczął wydawać dziwne jęki, tak że przestraszony chłop zostawił go w spokoju. Dopiero po I wojnie światowej rozłupano olbrzymi głaz i użyto do budowy drogi ze Sławianowa do Krajenki. Starsi ludzie opowiadali, że jeszcze długo po tym, idąc nocą można było usłyszeć jęki pokutującego dziedzica.
 Dzisiaj kamienna droga pokryta jest asfaltem, a na pamiątkę i ku przestrodze mieszkańcy Sławianowa w centrum wsi ustawili kamienie przypominające jeźdźca na koniu, a obok nich psy. 

 

Zdjęcia: nr 1 – Drewniana dzwonnica z 1858 r.

 

2 – Ceglana kolumna cmentarna z XIX w.

 

3 i 4 – Szachulcowy kościół św. Jakuba z 1806 r. (obecnie w renowacji)

 

5 - Kolumna ceglana na cmentarzu ofiar cholery z XIX w.

 

6 – Budynek szkoły niemieckiej, a w latach 1929-33 szkoły polskiej

 

7 – Gorzelnia z 1902 r.

 

8 i 9 – Pałac z XIX w.

 

10 – Widok na wieś

 

11 – Domy celników niemieckich

 

12 – Dom strażników niemieckich w okresie międzywojennym

 

13– Kapliczka z XIX w. w centrum wsi

 

14 – Kapliczka przy drodze do Górki Klasztornej

 

 

 

wstecz