Pobórka Wielka

Pobórka Wielka  

 Pobórka Wielka jest miejscowością położoną w gminie Białośliwie w powiecie pilskim, usytuowana jest na północno-wschodnich krańcach województwa wielkopolskiego. Leży przy drodze krajowej nr 10. Zajmuje powierzchnię 750,2484 ha. Miejscowość zamieszkują 384 osoby.  Mieszkańcy wsi zajmują się sadownictwem, skąd liczne sady.
 Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1427r. W tym czasie wieś należała do parafii krostkowskiej.
 W roku 1772-1919 teren Pobórki Wielkiej należał do zaboru pruskiego. Z powodu wykupienia szeregu majątków dla niemieckich kolonistów w roku 1910r. dokonano parcelacji Pobórki, co przyczyniło się do powstania nowych wsi, w tym sąsiadującej Pobórki Małej. 
W roku ok. 1874 w Pobórce Wielkiej powstał cmentarz ewangelicki z racji procesu germanizacji. W tym czasie miejscowość nosiła niemiecką nazwę Gross Poburke. Kilka lat wcześniej, podczas panowania epidemii cholery na terenie Pobórki, utworzono cmentarz zakaźny, który znajduję się w zachodniej części wsi za torami kolejki wąskotorowej.
W późniejszym czasie, w latach 80-tych XIX w., wieś należała do Tadeusza Kierskiego. W skład majątku wchodził zespół folwarczny oraz folwark Józefów w północnej części wsi, na które składały się, istniejące po części do dzisiaj, zabudowania gospodarcze, mieszkalne i biurowe. Są to min. zabudowania gorzelni, biur majątku, dom robotników, w których obecnie znajdują się domy mieszkalne. Istnieją także zabudowania chlewni i stodół, które przetrwały do dzisiaj. Do niedawna kaplica mieściła się w dawnym magazynie.
 Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, miejscowości należące do gminy Białośliwie znalazły się w powiecie wyrzyskim, powiat zaś leżał w województwie poznańskim. Od 1938 roku stały się częścią województwa pomorskiego, a po II Wojnie Światowej województwa bydgoskiego.
 Część ludności zamieszkująca Pobórkę Wielką pochodzi z województwa opolskiego. Znalazła się tu po trzecim Powstaniu Śląskim w związku z przydziałem gospodarstw dla powstańców.
 W centrum wsi znajduje się Dom Kultury, obecnie czynny okazjonalnie, oraz Remiza Ochotniczej Straży Pożarnej i budynek szkolny. Miejscowość w większości zamieszkują sadownicy, stąd też ich posesje nie tworzą zabudowy zwartej. Na uwagę zasługuje też budynek kaplicy p.w. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny.  Przez wieś przepływa struga Białośliwka. Wokół wsi oprócz przepięknych sadów wiśniowych, czereśniowych, jabłkowych, śliwkowych i gruszkowych znajduje się las z drzewami sosny, świerku, dębu, lipy i grabu.
 We wsi znajdują się budynki objęte ochroną konserwatorską:
- szkoła – budynek murowany z 1912 roku,
- Remiza Straży Pożarnej – budynek murowano – drewniany z lat 1920-1930,
- dom nr 30 – murowany z lat 1912-1913,
- dom mieszkalno – gospodarczy – budynek murowany z końca XIX wieku,
- dom nr 53 – budynek murowany z 1908-1912 roku, obecnie po przebudowie,
- dom nr 55, 63 – budynki murowane z 1912 roku,
- gorzelnia – budynek murowany z końca XIX wieku – obecnie mieszkania
- nieczynny cmentarz ewangelicko – augsburski z końca XIX wieku.
We wsi można dostrzec także ślady po przyfolwarcznym parku. Znajdują się trzy przydrożne figury, dwie z nich pochodzą z okresu przedwojennego jedna z roku 2008. 
Ważnym wydarzeniem dla wsi jest organizowane od  9 lat „Święto Kwitnących Sadów”. Początek tego święta to prywatne spotkania sadowników, które  po kilku latach przekształciły się w spotkania regionalne. W trakcie imprezy odbywa się pokaz sprzętu sadowniczego, szkolenia i konferencje tematyczne. 
Warto odwiedzić piękną Pobórkę. Widok sadów czy to kwitnących czy oblepionych owocami na długo pozostaje w pamięci.
Opracowanie i zdjęcia Natalia Ścigaj
Gimnazjum w Białośliwiu
na podstawie ”Plan odnowy miejscowości Pobórka Wielka w latach 2009-2015”
Na zdjęciach
1. Budynek Domu Kultury
2. Remiza Straży Pożarnej (budynek z lat 1920-1930)
3. Gorzelnia z końca XIX wieku (obecnie budynek mieszkalny)
4. Kaplica pw.  Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny